1333 | 

Απεβίωσε ο δεύτερος και κύριος κτήτορας της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Ιωάννης (Ιωακείμ) σε ηλικία 75 ετών. Για την ενάρετη ζωή του, την πλούσια μόρφωσή του, το μεγάλο χριστιανικό του έργο, ανακηρύχθηκε άγιος επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παχωμίου, του από Ζιχνών αρχές του 16ου αιώνα. Τάφηκε στο Μεσονυκτικό του ιερού ναού της Μονής, μαζί με τον θείο του Ιωαννίκιο.

1904 | 

Εισήλθαν στο χωριό Στάρτσιοβον (του οποίου οι κάτοικοι αργότερα μετώκησαν στο Ν. Πετρίτσι), 94 κομιτατζήδες με επικεφαλής τον Ντόντσιο και αξίωσαν τον εκβουλγαρισμό των κατοίκων του χωριού, την εκδίωξη του δασκάλου και των ιερέων ορίζοντας ως τελική προθεσμία γι’ αυτό την ημέρα των Χριστουγέννων. Την ημέρα εκείνη όμως κατά σύμπτωση έφθασε στο χωριό μια ομάδα Τουρκικού στρατού με αποτέλεσμα να τραπούν σε φυγή οι Βούλγαροι κομιτατζήδες.

1906 | 

Βούλγαροι κομιτατζήδες επιχείρησαν επίθεση στα σπίτια των Ελλήνων προκρίτων και του ιερέα της Κλεπούσνας (Αγριανής). Η σύγκρουση υπήρξε ιδιαίτερα σφοδρή και ο ιερέας μόλις κατόρθωσε να γλιτώσει αλλά το σπίτι του κάηκε βρίσκοντας μαρτυρικό θάνατο η πρεσβυτέρα Φωτεινή Παπαφιλίππου. Δραματική σκηνή ξετυλίχθηκε στο σπίτι του Έλληνα προκρίτου Καριοφύλλη, όπου κατοικούσαν τρεις οικογένειες. Ενώ τα γυναικόπαιδα διέφυγαν, οι γονείς του Καριοφύλλη βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, γιατί αρνήθηκαν να γίνουν εξαρχικοί. Παρόμοια σκηνή διαδραματίστηκε και στο σπίτι του Άγγελου Αντωνίου, ο οποίος έχασε τη ζωή του μαζί με τη γυναίκα του, τη νύφη του και το εγγόνι του. Η άφιξη των Τουρκικών αρχών και η επίσκεψη των Γάλλων αξιωματικών της διεθνούς Χωροφυλακής δεν στάθηκαν δυνατό να αποσβήσουν την τραγική κατάσταση.

1926 | 

Έκανε πρεμιέρα στο «Πάνθεον» η «Οπερέττα Δράμαλη – Πατρικίου» με τη μεγάλη επιτυχία του Θ. Σακελλαρίδη, «Μακρής Κοντός & Σία, εις πράξεις τρεις». Η πρώτη παράστασή δόθηκε στις 5:30 μ.μ. Το ίδιο βράδυ ο θίασος ανέβασε την οπερέτα των Α. Μαρτίνου - Ι. Πρινέα «Η Απάχισσα των Αθηνών».

1933 | 

Στο Θέατρο «Κρόνιον» έκανε έναρξη των παραστάσεών του ο θίασος Αλίκης - Μουσούρη με το έργο του Αλέκου Λιδωρίκη «Η Μεγάλη Στιγμή».

1937 | 

Σε πανηγυρική τελετή στις 11.30 π.μ. πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του νέου Δημοτικού Μεγάρου.

1952 | 

Κυκλοφόρησε τη εφημερίδα «Μαθητικός Παλμός» που ήταν «Όργανον των μαθητών του Γυμνασίου Αρρένων Σερρών», με διευθυντή τον καθηγητή Τάσο Δ. Καψιδέλη. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη, σε σχήμα 31Χ43 (ένα τεύχος) και τιμή 1000 δρχ. Τυπώθηκε στο τυπογραφείο του Ι. Σαμαρά στη Δημοτική Στοά και έγραφαν οι μαθητές: Νίκος Μανούσκας, Ρούλης Κύρου, Νίκος Μπαλάνος, Κύρος Σπυρόπουλος, Π. Παπαδόπουλος, Σ. Παπαντωνίου, Γ. Παπαηλιού και η Γιαννούλη Μπαλάνου. Στη δεύτερη σελίδα είχε αρχίσει ένα διήγημα σε συνέχειες ο αργότερα αδικοχαμένος ποιητής Τάσος Μανθόπουλος με τίτλο «Η εξιλέωση ενός ιερόσυλου».

1965 | 

Στον ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξήχθη αυτή τη μέρα στη Θεσσαλονίκη μεταξύ του Π.Α.Ο.Κ. και του Πανσερραϊκού η ομάδα των Σερρών έπειτα από μια θαυμάσια εμφάνιση απέσπασε ισοπαλία 1-1.

1989 | 

Απεβίωσε ο δικηγόρος και πολιτικός Αθανάσιος Μαυρίδης. Γεννήθηκε στις Σέρρες όπου και τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον προσκοπισμό και τον αθλητισμό. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Διορίσθηκε στο Πρωτοδικείο Σερρών όπου και άσκησε τη δικηγορία. Στα φοιτητικά του χρόνια το 1935 ίδρυσε στις Σέρρες από κοινού με συμπολίτες φίλους του την «Φιλελεύθερην Νεολαίαν» και διετέλεσε πρόεδρός της. Το 1934 ίδρυσε με ένθερμους φίλους του τον «Εθνικόν Όμιλον Εγγραμμάτων Ν. Σερρών» και εκλέχτηκε παμψηφεί πρόεδρός του. Σαν έφεδρος αξιωματικός συμμετείχε στα γεγονότα του κινήματος του '35. Με την καταστολή του κινήματος στις 24 Μαΐου 1936 εξέδωσε με τον τυπογράφο Γιάννη Σαμαρά και τον συνταξιούχο τραπεζικό Κωνσταντίνο Ξενίδη την εβδομαδιαία εφημερίδα με τον τίτλο «Στρυμών». Η έκδοση της εφημερίδας διακόπηκε με την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου επιστρατεύθηκε και με την κατάρρευση του μετώπου εγκαταστάθηκε αρχικά στη Νιγρίτα και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη. Την εποχή των Δεκεμβριανών ανέλαβε προσωρινά την διεύθυνση του πολιτικού γραφείου του υπουργού της Κοινωνικής Πρόνοιας στην Αθήνα. Τον Μάρτιο του 1945 διορίσθηκε Νομάρχης στη Φλώρινα. Το 1950 πολιτεύθηκε με την ΕΠΕΚ του στρατηγού Πλαστήρα και εξελέγη πρώτος βουλευτής Σερρών. Το 1951 επανεξελέγη με την ΕΠΕΚ και πάλι πρώτος βουλευτής Ν. Σερρών και το 1963 και 1964 εκλέχτηκε με την Ένωση Κέντρου. Για τρεις συνεχείς συνόδους της κοινοβουλευτικής περιόδου του 1964 κατείχε τη θέση του Γ΄ και Β΄ Αντιπροέδρου της Βουλής. Το 1966 ορκίσθηκε υφυπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου. Με την μεταπολίτευση του '74 διαχώρισε την πολιτική του τοποθέτηση από το κόμμα της «Ένωσης Κέντρου» και έκτοτε απείχε από την πολιτική δράση. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1943 είχε νυμφευθεί την Ελευθερία Σταυρίδου με την οποία και απέκτησε 4 κόρες. Η κηδεία του έγινε στον Ι. Ναό του Αγίου Ελευθερίου στο Ντεπώ της Θεσσαλονίκης.